“นักเรียนทุกคนสามารถเรียนรู้ได้”

การต่อสู้เพื่อการศึกษาพิเศษในจังหวัดฉะเชิงเทรา

เด็กชายอายุ 14 ปีที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ เป็นเแชมป์สนุกเกอร์ของจังหวัดฉะเชิงเทรา

“ผมเล่นสนุกเกอร์แข่งกับโจ แต่แข่งยังไงก็ไม่ชนะเขาสักที”

ธงชัย สุขพงษ์ไทย ผู้อำนวยการโรงเรียนวัดล่างเล่าถึงนักเรียน ชั้นม.3 ของเขา

แม้ว่าโจจะเป็นมือหนึ่งของโต๊ะบิลเลียด แต่ความเก่งกาจของเขาไม่ได้รวมไปถึงทักษะทางด้านภาษาและคณิตศาสตร์ เขามีปัญหากับการถอดสูตรคณิตศาสตร์ต่างๆ รวมไปถึงการใช้ภาษาแต่สามารถเข้าใจหลักการทางคณิตศาสตร์ได้โดยการอธิบายผ่านสื่อการสอนที่จับต้องได้

โจกำลังเรียนอยู่ชั้นม.3 แต่การเรียนรู้ของเขาช้ากว่าเพื่อนๆที่เรียนในชั้นเดียวกันอยู่หลายปี

จณิชญา ศิริปุณย์ คุณครูวิชาวิทยาศาสตร์ที่โจและเพื่อนๆเรียกกันว่า ครูยุ้ย กล่าวถึงความเข้าใจของคุณครูที่ยึดแนวทางการเรียนการสอนแบบดั้งเดิมว่า “ในเมื่อฉันถูกสอนมาแบบนี้ ฉันก็จะสอนในแบบนี้” อย่างไรก็ตามครูยุ้ยรู้ดีว่า“เนื้อหาการเรียนการสอนนั้นไม่สามารถถ่ายทอดสู่นักเรียนทุกคนได้”

ในประเทศไทยที่ระบบการศึกษาค่อนข้างมีข้อจำกัด อะไรจะเกิดขึ้นกับเด็กๆที่ไม่สามารถเรียนรู้ตามหลักสูตรการศึกษาแบบดั้งเดิมได้

นักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ (LD:Learning Disabilities) ในประเทศไทย มักถูกทิ้งไว้ข้างหลัง ถูกสังคมตีตรา และไม่ได้มีโอกาสเรียนกับครูหรือผู้เชี่ยวชาญด้านการศึกษาพิเศษ ส่งผลให้นักเรียนเหล่านี้ไม่ได้รับความสนใจในห้องเรียน นักเรียนบางคนเลือกที่จะไม่ไปโรงเรียน มากกว่าจะนั่งเงียบๆในห้องเรียนและไม่เข้าใจบทเรียนใด ๆ เลย ในแต่ละวัน

และนั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นกับนักเรียนโรงเรียนวัดล่าง

ครูยุ้ยเล่าให้ฟังถึงคำถามของนักเรียนบางรายที่ “ประหลาด”จนทำให้ครูคิดว่า เขามีปัญหา “น้อยคนมากที่เชื่อว่าเด็ก ๆเหล่านี้สามารถเรียนรู้ได้จริง ๆ ”

“มันเจ็บปวดมากที่เห็นนักเรียนตัดสินใจออกจากโรงเรียน” ครูยุ้ยเล่าพร้อมถอนใจ

โรงเรียนในไทยมีเด็กนักเรียนที่ถูกระบุว่า “บกพร่องทางการเรียนรู้” (LD) มากกว่า 300,000 ราย แต่จากการทดสอบครั้งล่าสุดของนักเรียน 400 คนทั่วประเทศ คณะกรรมการอิสระเพื่อการปฏิรูปการศึกษาพบว่า มีนักเรียนที่มีภาวะบกพร่องทางการเรียนรู้จริงๆเพียงร้อยละ 37 เท่านั้น

อ่านบทความฉบับเต็มได้ที่นี่ค่ะ

ES_Newsletter_2019_July TH